Olympia was the birthplace of the most famous and important sporting event in the ancient world. The Olympic Games took place here every four years from 776 BC to 393 AD. The site was also a place of worship dedicated to the Greek god Zeus from about the 10th century BC.
Η Ολυμπία ήταν η γενέτειρα του πιο διάσημου και σημαντικού αθλητικού γεγονότος στον αρχαίο κόσμο. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες γίνονταν εδώ κάθε τέσσερα χρόνια από το 776 π.Χ. έως το 393 μ.Χ. Ο χώρος ήταν επίσης τόπος λατρείας αφιερωμένος στον Έλληνα θεό Δία περίπου από τον 10ο αιώνα π.Χ.
In this universal place, the Olympic Idea was born, making Olympia a unique universal symbol of peace and competition at the service of virtue. In the picture from left: Phivos Nicolaides, George Nicolaou & Gregoris Maliotis, members of the Cyprus Travel Writers & Journalists Society.
Σε αυτόν τον παγκόσμιο τόπο, γεννήθηκε η Ολυμπιακή Ιδέα, καθιστώντας την Ολυμπία μοναδικό παγκόσμιο σύμβολο ειρήνης και άμιλλας στην υπηρεσία της αρετής. Στη φωτογραφία από αριστερά: Φοίβος Νικολαΐδης, Γιώργος Νικολάου & Γρηγόρης Μαλιώτης, μέλη του Παγκύπριου Συνδέσμου Συγγραφέων & Δημοσιογράφων Τουρισμού.
The Pan-Hellenic sanctuary of Olympia has been established in the history of culture, as the most important religious, political and sports centre, with a history that dates back to the end of the Neolithic times (4th millennium BC).
Το πανελλήνιο ιερό της Ολυμπίας έχει καθιερωθεί στην ιστορία του πολιτισμού, ως το σημαντικότερο θρησκευτικό, πολιτικό και αθλητικό κέντρο, με ιστορία που χρονολογείται από τα τέλη της νεολιθικής εποχής (4η χιλιετία π.Χ.).
The concept of Olympic honor was the most important legacy left to modernity. In ancient times, athletes agreed to a three-month sacred truce and came together from all the Greek cities of the Mediterranean world to compete. This practice demonstrates the loftiest ideals of Hellenic humanism: peaceful and loyal competition among free and equal men with their only ambition being the symbolic reward of an olive wreath.
Η έννοια της ολυμπιακής τιμής ήταν η πιο σημαντική κληρονομιά που έμεινε στη νεωτερικότητα. Στην αρχαιότητα, οι αθλητές συμφώνησαν σε μια τρίμηνη ιερή εκεχειρία και συγκεντρώθηκαν από όλες τις ελληνικές πόλεις του μεσογειακού κόσμου για να αγωνιστούν. Αυτή η πρακτική καταδεικνύει τα υψηλότερα ιδανικά του ελληνικού ουμανισμού: τον ειρηνικό και ευγενή ανταγωνισμό μεταξύ ελεύθερων και ισότιμων ανδρών με μόνη τους φιλοδοξία τη συμβολική ανταμοιβή ενός στεφάνου ελιάς. 
Here, too, prominence was given to the ideals of physical and mental harmony, of noble contest, of how to compete well, of the Sacred Truce; values, which remain unchanged in perpetuity.
Εδώ, επίσης, δόθηκε έμφαση στα ιδανικά της σωματικής και ψυχικής αρμονίας, του ευγενούς αγώνα, του πώς να ανταγωνίζεσαι καλά, της Ιερής Εκεχειρίας, αξίες, οι οποίες παραμένουν αμετάβλητες στο διηνεκές.
It is this melding of history and the molding of modernity that makes this site so special. The Olympic Games in the times of ancient Greece were about more than sport. They represented peace and the nobility of competition. These ideals, and elements of the events, have continued to this day.
Είναι αυτή η συγχώνευση της ιστορίας και το συνταίριασμα της νεωτερικότητας που κάνει αυτόν τον χώρο τόσο ξεχωριστό. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες στην εποχή της αρχαίας Ελλάδας ήταν κάτι περισσότερο από αθλητισμός. Αντιπροσώπευαν την ειρήνη και τον ευγενή ανταγωνισμό. Αυτά τα ιδανικά και στοιχεία των γεγονότων συνεχίστηκαν μέχρι σήμερα.
The Olympic Games—the most famous and important sporting event in the ancient world—paid homage to the finest athletes. That tradition continues to this day, nearly 3,000 years later. But Olympia was not just used every four years to laud mortals. It was also a place where remarkable works of art and culture were created and shared to worship the Greek god Zeus.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες—το πιο διάσημο και σημαντικό αθλητικό γεγονός στον αρχαίο κόσμο—βράβευε τους καλύτερους αθλητές. Αυτή η παράδοση συνεχίζεται μέχρι σήμερα, σχεδόν 3.000 χρόνια αργότερα. Αλλά η Ολυμπία δεν χρησιμοποιήθηκε μόνο κάθε τέσσερα χρόνια για να υμνήσει τους θνητούς. Ήταν επίσης ένα μέρος όπου αξιόλογα έργα τέχνης και πολιτισμού δημιουργήθηκαν και μοιράστηκαν για να λατρεύουν τον Έλληνα θεό Δία. 
The sacred precinct, named the Altis, was primarily dedicated to Zeus, although other gods were worshipped there. The games conducted in his name drew visitors from all over the Greek world as one of a group of such “Panhellenic” centres, which helped to build the identity of the ancient Greeks as a nation.
Ο ιερός περίβολος, που ονομαζόταν Άλτις, ήταν κυρίως αφιερωμένος στον Δία, αν και εκεί λατρεύονταν άλλοι θεοί. Οι αγώνες που διεξήχθησαν στο όνομά του προσέλκυσαν επισκέπτες από όλο τον ελληνικό κόσμο ως ένα από μια ομάδα τέτοιων «Πανελλήνιων» κέντρων, που βοήθησαν στη δημιουργία της ταυτότητας των αρχαίων Ελλήνων ως έθνους.
One must imagine that here, the most brilliant performances of the time were organised, the ‘Olympia’, the forerunners of the modern Olympic Games. In the Games, which were held every four years, around August and lasted five days, only free (not slaves) Greeks took part.
Να φανταστεί κανείς ότι εδώ, διοργανώνονταν τα πιο λαμπρά θεάματα της εποχής, τα Ολύμπια, οι πρόδρομοι των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων. Στους αγώνες που διεξάγονταν κάθε τέσσερα χρόνια, γύρω στον μήνα Αύγουστο και διαρκούσαν πέντε μέρες, έπαιρναν μέρος μόνο οι ελεύθεροι Έλληνες.
The ancient Olympia with its unique greatness, glorified the Greek shining spirit for centuries. The rich traditions, the endless myths and its glorious history are mixed and lost in the mists of time.
Φορτωμένη ιστορία, θρύλους και δόξα, η αρχαία Ολυμπία αποτελεί έναν ιδιαίτερου ενδιαφέροντος αρχαιολογικό χώρο. Με το μοναδικό μεγαλείο της, δόξασε για αιώνες το φωτοβόλο ελληνικό πνεύμα και έγινε αιώνιο σύμβολο και παγκόσμια ιστορική παρακαταθήκη με τις ακατάλυτες ιδέες που ακτινοβολεί. Οι πλούσιες παραδόσεις, οι ατέλειωτοι μύθοι και η ένδοξη ιστορία της μπλέκονται και χάνονται στα βάθη των αιώνων. 
The great ideals developed, the high spirit that prevailed in the measure of the beautiful, the good and the harmony, make up the panorama of ancient, immortal Greek spirit, emerging and resonating in every corner of Olympia. Having all these in mind, this visit turned into a pious pilgrimage for Gregoris Maliotis, Phivos Nicolaides and George Nicolaou.
Το υψηλό πνεύμα που επικράτησε στο μέτρο του ωραίου, του καλού και της αρμονίας, συνθέτουν το πανόραμα του αρχαίου, αθάνατου ελληνικού πνεύματος, που ξεπροβάλλει σε κάθε γωνιά της Ολυμπίας. Έχοντας όλα αυτά κατά νουν, η επίσκεψη αυτή –μια από τις πολλές- δεν μπορούσε, παρά να μετατραπεί σε ευλαβικό προσκύνημα, για τους Γρηγόρη Μαλιώτη, Φοίβο Νικολαΐδη και Γιώργο Νικολάου. 
The ‘Olympia’ started as a local celebration, a small regional of festival and they eventually gained Panhellenic recognition. The Games had become a link between the colonies with the metropolitan Greece, a centre of attraction and the most important manifestation of national unity of the ancient Greek world. Most importantly, however, they took the form of a great ideal, which dominated the youth of the ancient Greek world for many centuries.
Τα Ολύμπια ξεκίνησαν ως τοπική γιορτή, ένα είδος πανήγυρης και τελικά, πήραν πανελλήνια ακτινοβολία. Οι αγώνες είχαν γίνει ο δεσμός των αποικιών με τη Μητροπολιτική Ελλάδα, ο πόλος έλξης και η σπουδαιότερη εκδήλωση της εθνικής ενότητας του αρχαίου ελληνικού κόσμου. Το σημαντικότερο όμως, πήραν τη μορφή ενός μεγάλου ιδανικού, που κυριάρχησε για πολλούς αιώνες στα νιάτα του αρχαίου ελληνικού κόσμου.
During the Games, the wars between the battling city-states stopped and the «sacred truce» prevailed. As a prize, the winners received a twig wreath from the sacred olive tree of kallistephanos oil tree, which they calletd ‘kotinos’. The strict principle of the Sacred to preserve the ‘Olympia’ as wreath-crowning and not money-giving ensured the moral supremacy of the ‘Olympia’ as games of virtue and moral.
Κατά τη διάρκεια των αγώνων οι πόλεμοι μεταξύ των αντιμαχομένων πόλεων-κρατών σταματούσαν και επικρατούσε η «ιερή εκεχειρία». Ως έπαθλο, οι νικητές έπαιρναν ένα στεφάνι από κλαδί του ιερού δέντρου της καλλιστεφάνου ελαίας, τον κότινο. Η αυστηρή αρχή του Ιερού να διατηρήσει τους αγώνες της Ολυμπίας «στεφανίτες» και όχι «χρηματίτες» ή «αργυρίτες» εξασφάλισε την ηθική υπεροχή των Ολυμπίων ως αγώνων αρετής και ήθους.
Race games were organised every four year, in honour of goddess Hera, called ‘Heraea’, in which only women took part.
Στην Ολυμπία οργανώνονταν επίσης κάθε τέσσερα χρόνια αγώνες δρόμου, τα Ηραία προς τιμή της θεάς Ήρας, στους οποίους έπαιρναν μέρος μόνο γυναίκες.
The Olympic Flame is considered a symbol symbol of man and ingenuity. It also symbolizes “the light of the spirit, knowledge and life.” Its origin is in ancient Greece. A sacred flame rose from the sun’s rays at Olympia and was kept burning throughout the Ancient Olympic Games.
The Touching of the Olympic Flame ceremony for the 1956 Melbourne Olympics took place in Ancient Olympia. Dionysios Papathanasopoulos 1st torchbearer and Protheria of the touch of the Olympic Flame, Aleka Katseli, in the ancient Olympia in 1956.
Η τελετή Αφής της Ολυμπιακής Φλόγας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μελβούρνης το 1956 έγινε στην Αρχαία Ολυμπία. Διονύσιος Παπαθανασόπουλος, 1ος Λαμπαδηδρόμος και Πρωθιέρεια της αφής της Ολυμπιακής Φλόγας, Αλέκα Κατσέλη, στην αρχαία Ολυμπιάδα το 1956.
