Έκθεση για τα μεσαιωνικά έθιμα στο Κάστρο Μπραν, Τρανσυλβανία – Ρουμανία
Στην Τρανσυλβανία της Ρουμανίας, το μεσαιωνικό Κάστρο Μπραν, είναι γνωστό σε όλο τον κόσμο ως «Κάστρο του Δράκουλα», σήμερα είναι μουσείο. Το τρίτο τμήμα του Μουσείου επικεντρώνεται στα μεσαιωνικά έθιμα.
Ο νόμος και η τάξη ήταν πολύ σκληροί στο Μεσαίωνα. Οι υπεύθυνοι του νόμου και της τάξης πίστευαν ότι οι άνθρωποι θα μάθαιναν πώς να συμπεριφέρονται σωστά μόνο αν φοβούνταν τι θα τους συνέβαινε εάν παραβίαζαν το νόμο. Ακόμη και τα «μικρότερα» αδικήματα είχαν σοβαρές ποινές. Γι’ αυτό και οι μεσαιωνικές τιμωρίες ήταν τόσο βάναυσες.
The purpose of punishments in medieval times was to scare others into complying with the law, so the punishments given out were often too harsh and execution was certainly a central pillar of the medieval punishment scheme.
Ο σκοπός των τιμωριών στη μεσαιωνική εποχή ήταν να τρομάξουν τους άλλους για να συμμορφωθούν με το νόμο, έτσι οι ποινές που εκδίδονταν ήταν συχνά πολύ σκληρές και η εκτέλεση ήταν σίγουρα ένας κεντρικός πυλώνας του μεσαιωνικού συστήματος τιμωρίας.
Ο θρόνος. Αυτό το όργανο αποτελούνταν από μια καρέκλα με στύλο, που σαρκαστικά ονομαζόταν ΘΡΟΝΟΣ. Έβαζαν το θύμα ανάποδα, με τα πόδια του μπλοκαρισμένα με ξύλινα τουβλάκια. Τέτοια βασανιστήρια ήταν αγαπημένα μεταξύ εκείνων των δικαστών που ήθελαν να τηρήσουν το νόμο. Η νομοθεσία που ρύθμιζε τη χρήση βασανιστηρίων επέτρεπε μόνο μία συνεδρία κατά τη διάρκεια της ανάκρισης. Ωστόσο, η πλειονότητα των δικαστών αγνοούσε αυτόν τον κανόνα, χαρακτηρίζοντας την επόμενη συνεδρίαση απλώς τη συνέχεια της πρώτης. 
Relatively tame compared to the other tools on this list, the pillory wasn’t built to cause mortal harm—the primary goal was public humiliation. The victims had their heads and hands locked into a wooden frame for hours at a time, while their peers came to jeer at them. Though it wasn’t deadly on its own, a handful of people perished in the pillory, usually from stones or other large objects chucked by onlookers.
Σχετικά ήπιο σε σύγκριση με τα άλλα είδη βασανιστηρίων, ο στύλος δεν κατασκευάστηκε για να προκαλεί τον θάνατο – ο πρωταρχικός στόχος ήταν η δημόσια ταπείνωση. Τα θύματα είχαν τα κεφάλια και τα χέρια τους κλειδωμένα σε ένα ξύλινο πλαίσιο για ώρες τη φορά, ενώ οι άλλοι τους έρχονταν να τους χλευάσουν. Αν και δεν ήταν θανατηφόρο από μόνο του, μια χούφτα ανθρώπων έχασαν τη ζωή τους στη στήλη, συνήθως από πέτρες ή άλλα μεγάλα αντικείμενα που έσπασαν οι θεατές.
The Prayer Cross. Another nasty torture machine is the Prayer Cross. This brutal instrument was used to immobilize the culprit in the customary’ cross-like position. Such an instrument for torture it is believed to have been probably invented in Austria in the 16th-17th century. The person being punished was fixed in a cross-legged position and then beaten or whipped.
Ο Σταυρός Προσευχής. Μια άλλη άσχημη μηχανή βασανιστηρίων είναι ο Σταυρός Προσευχής. Αυτό το βάναυσο όργανο χρησιμοποιήθηκε για να ακινητοποιήσει τον ένοχο στη συνήθη στάση που μοιάζει με σταυρό. Ένα τέτοιο όργανο βασανιστηρίου εφευρέθηκε στην Αυστρία, στον 16ο και 17ο αιώνα. Ο τιμωρούμενος στερεωνόταν σε σταυροειδή θέση και μετά τον χτυπούσαν ή τον έδερναν με μαστίγια.
Medieval torturers reserved special treatment for women, with techniques specifically designed to destroy the special elements of femininity. Executioners had a strange obsession with women’s breasts, which were burned, branded or simply mutilated.
Οι μεσαιωνικοί βασανιστές επιφύλασσαν ειδική μεταχείριση στις γυναίκες, με τεχνικές ειδικά σχεδιασμένες να καταστρέφουν τα ιδιαίτερα στοιχεία της θηλυκότητας τους. Οι δήμιοι είχαν μια περίεργη εμμονή με το γυναικείο στήθος, το οποίο καιγόταν, σημαδευόταν ή απλά ακρωτηριαζόταν.
Medieval and early modern European courts used torture, depending on the accused’s alleged crime and social status. Torture was deemed a legitimate means to extract confessions or to obtain the names of accomplices or other information about a crime.
Τα μεσαιωνικά και τα πρώτα σύγχρονα ευρωπαϊκά δικαστήρια χρησιμοποιούσαν βασανιστήρια, ανάλογα με το υποτιθέμενο έγκλημα και την κοινωνική θέση του κατηγορουμένου.Τα βασανιστήρια θεωρούνταν νόμιμο μέσο για την απόσπαση ομολογιών ή την απόκτηση ονομάτων συνεργών ή άλλων πληροφοριών σχετικά με ένα έγκλημα.
A popular varitation, especially in cases of witchcraft was to set fire to the wheel and stake; in such cases death occured quickly from burning. Wheel torture dates back to Ancient times, and it regained popularity in Medieval Europe, where legends tell of torture victims being strapped to large wheels and rolled downhill.
Μια δημοφιλής παραλλαγή, ειδικά σε περιπτώσεις μαγείας, ήταν να βάζουν φωτιά στον τροχό και τον πάσσαλο. Σε τέτοιες περιπτώσεις ο θάνατος ερχόταν γρήγορα από το κάψιμο.Τα βασανιστήρια με τροχούς χρονολογούνται από την Αρχαιότητα και απέκτησαν δημοτικότητα στη μεσαιωνική Ευρώπη, όπου οι θρύλοι λένε ότι τα θύματα βασανιστηρίων δένονταν σε μεγάλους τροχούς και τα κυλούσαν στην κατηφόρα.
Throughout history, the rack was employed in various regions and during different periods of time. Its use was not confined to specific groups or societies but rather transcended cultural boundaries, leaving behind a legacy of suffering and anguish. The rack is certainly one of the most gruesome instruments of torture that have existed in medieval times.
Σε όλη την ιστορία, το ρακ χρησιμοποιήθηκε σε διάφορες περιοχές και σε διαφορετικές χρονικές περιόδους. Η χρήση του δεν περιορίστηκε σε συγκεκριμένες ομάδες ή κοινωνίες, αλλά μάλλον ξεπέρασε τα πολιτιστικά όρια, αφήνοντας πίσω του μια κληρονομιά βασάνων και αγωνίας. Το ράφι είναι σίγουρα ένα από τα πιο φρικιαστικά όργανα βασανιστηρίων που έχουν υπάρξει στους μεσαιωνικούς χρόνους. 
Water torture encompasses a variety of techniques using water to inflict physical or psychological harm on a victim as a form of torture or execution. In order to best carry out this form of torture, the accused was placed on a kind of “rack” that consisted, in one of its forms, of a large table with a raised center.
Τα βασανιστήρια με νερό περιλαμβάνουν μια ποικιλία τεχνικών που χρησιμοποιούν νερό για να προκληθεί σωματική ή ψυχολογική βλάβη σε ένα θύμα ως μορφή βασανιστηρίου ή εκτέλεσης. Προκειμένου να πραγματοποιηθεί καλύτερα αυτή η μορφή βασανιστηρίων, έβαζαν τον κατηγορούμενο σε ένα είδος «ντιβάνι» που αποτελούνταν, σε μια από τις μορφές του, από ένα μεγάλο τραπέζι με υπερυψωμένο κέντρο.
Death by sawing is the act of sawing or cutting a living person in half, either sagittally (usually midsagittally), or transversely. Death by sawing was a method of torture and execution reportedly used in different parts of the world. The victim would be held upside down, allowing the blood to rush to their head, and then the torturer would slowly start slicing them between their legs. With the blood contained in the head, the victim would remain conscious throughout most of the slicing, often only passing out or dying when the saw hit their mid-section.
Ο θάνατος με πριόνισμα είναι η πράξη της κοπής ενός ζωντανού ατόμου στη μέση, είτε οβελιαία (συνήθως μεσοβελονιά), είτε εγκάρσια. Ο θάνατος με πριόνισμα ήταν μια μέθοδος βασανιστηρίων και εκτέλεσης που χρησιμοποιήθηκε σε διάφορα μέρη του κόσμου. Το θύμα κρατιόταν ανάποδα, αφήνοντας το αίμα να ορμήσει στο κεφάλι του και μετά ο βασανιστής άρχιζε σιγά σιγά να το κόβει ανάμεσα στα πόδια του. Με το αίμα να λούζει το κεφάλι, το θύμα θα είχε τις αισθήσεις του καθ’ όλη τη διάρκεια του τεμαχισμού, συχνά λιποθυμούσε ή πέθαινε μόνο όταν το πριόνι χτυπούσε στη μέση του. 
The pyramid-shaped spot was considered suitable for the victim to sit on naked, changing holes according to his gender. As soon as the “nose” of the pyramid entered the anus or vulva, the ropes holding the body began to loosen, and the outcome of the horror varied according to the punishment.
Το «κάθισμα» σχήματος πυραμίδας θεωρείτο κατάλληλο για να κάθεται το θύμα γυμνό, αλλάζοντας οπές ανάλογα με το φύλο του. Μόλις η «μύτη» της πυραμίδας εισερχόταν στον πρωκτό ή το αιδοίο, τα σχοινιά που κρατούσαν το σώμα άρχιζαν να χαλαρώνουν και η κατάληξη της φρίκης ποίκιλε ανάλογα με την ποινή. 
Gridiron (Πλέγμα για βασανιστήρια με φωτιά). Αυτό το είδος βασανιστηρίων αναφέρεται συχνά στα βιβλία του πρώιμου Μεσαίωνα. Συνήθως περιγράφεται ως μια συνηθισμένη μεταλλική σχάρα, τοποθετημένη οριζόντια στα πόδια για να μπορεί να έχει φωτιά από κάτω. Ο άντρας δένεται σε ένα πλέγμα, καθιστώντας αδύνατο να σταθεί όρθιος. 
Impaling is a particularly gruesome form of torture and death: A wood or metal pole is inserted through the body either front to back, or vertically, through the rectum or vagina. The exit wound could be near the victim’s neck, shoulders or mouth.
Ο ανασκολοπισμός (παλούκωμα) είναι μια ιδιαίτερα φρικτή μορφή βασανιστηρίων και θανάτου: Ένας ξύλινος ή μεταλλικός στύλος εισάγεται μέσω του σώματος είτε εμπρός προς τα πίσω είτε κάθετα, μέσω του ορθού ή του κόλπου. Το τραύμα εξόδου μπορεί να βρίσκεται κοντά στο λαιμό, τους ώμους ή το στόμα του θύματος.
Deliberately painful methods of execution for severe crimes were taken for granted as part of justice until the development of Humanism in 17th century philosophy, and “cruel and unusual punishment” was denounced in the English Bill of Rights of 1689. The Age of Enlightenment in the western world further developed the idea of universal human rights. The adoption of the Universal Declaration of Human Rights in 1948 marks the recognition of a general ban of torture by all UN member states.
Οι εσκεμμένα επώδυνες μέθοδοι εκτέλεσης για σοβαρά εγκλήματα θεωρούνταν δεδομένες ως μέρος της δικαιοσύνης μέχρι την ανάπτυξη του ανθρωπισμού στη φιλοσοφία του 17ου αιώνα και η «σκληρή και ασυνήθιστη τιμωρία» καταγγέλθηκε στην αγγλική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του 1689. Η Εποχή του Διαφωτισμού στο δυτικό κόσμο ανέπτυξε περαιτέρω την ιδέα των καθολικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η υιοθέτηση της Οικουμενικής Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων το 1948 σηματοδοτεί την αναγνώριση της γενικής απαγόρευσης των βασανιστηρίων από όλα τα κράτη μέλη του ΟΗΕ.
Click here to view the whole articles and pictures:
Medieval Customs & Torture Devices – Bran Museum, Transylvania – Romania
