Της Νικολέτας Χρήστου
Ονειρεύτηκα… το όνειρο της ζωής με τον πιο όμορφο τρόπο – στον πιο όμορφο τόπο
Μικρά ή μεγάλα, όμορφα ή όχι, ουσιαστικά ή ανούσια θέματα, δεν μπορούν να κριθούν αντικειμενικά γιατί ο καθένας έχει την δική του οπτική ματιά που βλέπει την καθημερινότητα, τη ζωή και τον τόπο που ζει.
10 και το βράδυ… Με μια πετσέτα και ένα δροσιστικό ποτό κατεβαίνω στην παραλία Πισσουρίου. Ξαπλώνω αρχικά σε κρεβατάκι και χαζεύω τον έναστρο ουρανό. Πόσο τυχερή είμαι που ακόμα ζω σ’ αυτό το υπέροχο μέρος που ονομάζουμε Κύπρος, σκέφτηκα. Που σε αυτό το νησί έχουμε περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μας, εδώ. Η αρμονία της φύσης γύρω μου. Σχεδόν παντού μια χώρα που βρέχεται από θάλασσα και να την έχεις μπροστά στα μάτια σου, τι άλλο να θέλεις; 
Σας αρέσει, δεν σας αρέσει, εδώ είναι το ΣΠΙΤΙ μας.
- «Να μιλάς όμορφα για αυτό τον τόπο, σε φίλους, γνωστούς και αγνώστους. Περαστικούς και μη. Να καλείς, να φιλοξενείς τους φίλους σου, τις φίλες σου, τους γνωστούς σου στη χώρα σου».
- Να είσαι περήφανος που γεννήθηκες εδώ και τυχερός που ζεις σε αυτόν τον τόπο. Να τον προστατεύεις και να προσπαθείς πάντα τα καλύτερα.
Άρχισε από εσένα. Και ας είσαι «ταλαιπωρημένος» και «ξεχασμένος», εδώ και αρκετές δεκαετίες, από τα μεγάλα λάθη του παρελθόντος. Ξέρω από πρώτο χέρι (όπως και εσείς) κάτι τύπους με γραβάτες ή χωρίς (το νέο trend του απόλυτου λαϊκισμού) και έχω «πλακωθεί» με ξύλινη γλώσσα/ μηνύματα/μέιλ/ για με ΤΥΠΟΥΣ που θεωρούν, ότι ο επιθετικός Μακιαβελισμός βοηθά τους ανθρώπους να προχωρήσουν. Δεν μας «παρατάτε», λέω εγώ. Αυτούς τους εγωιστές που είναι σε θέσεις κλειδιά –στην τουριστική βιομηχανία και είναι καταχρηστικοί, τους σιχαίνομαι – Δίνουν προτεραιότητα στα προσωπικά τους συμφέροντα, δημιουργούν μια κουλτούρα διαφθοράς και, τελικά, οδηγούν τις επιχειρήσεις σε αποτυχία με αποτέλεσμα η χώρα να βγάζει ένα «κακό όνομα». Μην «μασάτε» που μετράτε τα ευρώ για να βγάλετε τον μήνα την ώρα που το κυπριακό celebrity spotting οργιάζει. Το instagram, δεν είναι ακριβό σπορ, το Μαλιμπού, η Γαλλική Ριβιέρα, η Νέα Υόρκη, οι Μαλβίδες θα «τελειώσουν» και θα επιστρέψουν πάλι εδώ στην χώρα που τους ανάγιωσε.
Εξάλλου, «αξιακή» και οικονομική κρίση, έβγαλε στην επιφάνεια , την «παντελή έλλειψη Ανθρωπισμού και Πολιτισμού», το ξέρουμε – το ζήσαμε και δεν οφείλεται μόνο στην Πανδημία, σε πολέμους… 
Γι’αυτό:
Φτάνει πια σε αυτή την χώρα ο ένας να κατηγορεί τον άλλον! Σιχάθηκα πια να ζω στην Κύπρο και ανάμεσα μας να βρίσκονται και αυτοί που δεν αγαπάνε αυτόν τον τόπο μας. Έναν τόπο που μόνο ευγνωμοσύνη θα έπρεπε να νιώθουμε όλοι που ζούμε εδώ.
Ευγνωμοσύνη:
- για την ιστορία μας
- τον πολιτισμό
- την θρησκεία
- Τα ήθη και έθιμα μας,
- Τον ήλιο, την φύση
«Επέστρεφε πάντα» λέει ο ποιητής. Και όσες χώρες και γυρίσουμε όποιο μέρος και να δούμε πάντα θα γυρνάμε εδώ. Πρόσωπα, μνήμες, μυρωδιές, ήχοι και αισθήσεις, όλα ένα συνονθύλευμα που δεν αφήνει τον Κύπριο να ηρεμήσει, να ξεχάσει, να απομακρυνθεί, να κόψει τον ομφάλιο λώρο με τη χώρα του. Όσοι λόγοι με κρατάνε εδώ άλλοι τόσοι δεν με αφήνουν να φύγω. «Πάντα γυρνάω εδώ», όπου και αν έχω ταξιδέψει. Στις μυρωδιές από τα βουνά, στην αγνή ατίθαση φύση, στην παλιά μου γειτονιά, στο ηλιοβασίλεμα, στον καθαρό αέρα.
Γι’ αυτό σου λέω:
«Είμαστε» το καλοκαίρι, του πλανήτη. Να αγαπάς αυτόν το τόπο, όπως αγαπάς τον εαυτό σου. Να τον αγαπάς αυτόν τον τόπο να τον στηρίζεις και να τον υποστηρίζεις… Και όταν σε ρωτούν από που είσαι να απαντάς με περηφάνια και χαμόγελο!
Κάνω μια βουτιά στα τόσο καθαρά νερά και σαν μαγνήτης όλα τα «άκυρα του μυαλού μηδενίζονται». Μια παρέα περπατάει και ρίχνει βότσαλα στο νερό – Αυτό τους κάνει να γελάνε..
Πόσο απλή είναι η ζωή και πώς αυτή σου επιστρέφει χαμόγελα… καλοκαιρινά.
Νικολέτα Χρήστου Facebook
