Αποκλειστική συνέντευξη στη Νικολέτα Χρήστου
Είχα καταφέρει να μπω στην εφημερίδα «Σημερινή» η οποία κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στις 3 Φεβρουαρίου του 1976. Αυτή ήταν ουσιαστικά η πρώτη επαγγελματική δουλειά που κατάφερα να πάρω μετά από «ανακρίσεις» από τον αείμνηστο Άντη Χατζηκωστή και τον αρχισυντάκτη Ζαχαρία Κυριάκου, σημερινό Δήμαρχο της Έγκωμης. Έγινα μέλος της ομάδας αφού πρώτα είχα περάσει τη «ιερή εξέταση» της δοκιμαστικής περιόδου για να μπορούν οι ανώτεροι μου να διακρίνουν αν μπορώ να γίνω δημοσιογράφος.
Σ’ ένα ενιαίο χώρο μαζί με άλλα νέα παιδιά: Στέλλα Μούρετου, Μαρία Πιλείδου, Στάλω Γρηγορίου, Σύλβια Καρακατσάνη, Νέαρχο Νεάρχου και πολλοί άλλοι, με χαρτί, στυλό, παίρνοντας σημειώσεις από τηλέφωνα σταθερά στήναμε τα ρεπορτάζ μας. 12 χρόνια στο σύνολο παρέμεινα στο Συγκρότημα Δίας. Εκεί γνώρισα τη δημοσιογραφία, τη συναδελφική αλληλεγγύη, το σεβασμό προς την ιεραρχία της εφημερίδας. Ανθρώπους με μεράκι, χωρίς ανταγωνισμό, χωρίς βεντετισμούς. 
Μια τέτοια προσωπικότητα ήταν και η Περσεφόνη Ανδρέου: Mέλος της Ένωσης Συντακτών Κύπρου, της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Παγκύπριου Συνδέσμου Τουρισμού. Mια γυναίκα δημοσιογράφος που σε όλες τις περιπτώσεις κυριαρχούσε η ειλικρίνεια, ευθύτητα και εντιμότητα για να εκτελεστεί επιτυχώς την όποια αποστολή του δημοσιογράφου.
Απόφοιτος του Παγκύπριου Γυμνασίου Φανερωμένης της Σχολής Δημοσιογραφίας και δημοσίων Σχέσεων του Κέντρου επαγγελματικών Σπουδών και μετεκπαίδευση στο Διεθνές Ινστιτούτο Δημοσιογραφίας στη Βουδαπέστη. Άρχισε στην Εφημερίδα «Ελευθερία» το 1969 μέχρι το 1974 που λόγω εισβολής ανέστειλε την κυκλοφορία της. Από το 1976 – 2003 στο Συγκρότημα «ΔΙΑΣ» ασχολήθηκε με συνεντεύξεις προσωπικοτήτων, διερευνητική δημοσιογραφία, αποστολές στο εξωτερικό και αρχισυντάκτρια των ειδικών ενθέτων «Υγείας» και «Τουρισμού» στην «Σημερινή» από το 1998-2003. Αρχισυντάκτρια περιοδικού « Άστρα και Ζωή» του Δημοσιογραφικού Οργανισμού «ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ» από το 2004- 2006. Παράλληλα ασχολήθηκε και με την ηλεκτρονική δημοσιογραφία. Καθημερινή εκπομπή « Μεταξύ μας» στο « Ράδιο- Πρώτο» από το 1990- 1993. Εβδομαδιαία τηλεοπτική εκπομπή στο «ΛΟΓΟ» το «Γλυκό του κουταλιού» το 1993 και το 2005 την εβδομαδιαία εκπομπή «Star Life» στον ΑΝΤ1.
Έχει έντονη δραστηριότητα σε κοινωφελείς Οργανισμούς Αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Σωματείου Ελληνίδων Κυριών για το νηπιαγωγείο «ΜΑΝΑ». Έχει δίπλωμα Ιστιοπλοΐας Ανοικτής Θαλάσσης και συμμετείχε σε Διεθνείς Ιστιοπλοϊκούς Αγώνες. Παντρεμένη με τον οδοντίατρο Ανδρέα Ανδρέου, έχει δυο παιδιά και δυο δίδυμες εγγονούλες.
Ποιες είναι οι απαιτήσεις ενός τουριστικού ρεπορτάζ στα χρόνια χωρίς τα εύκολα μέσα της τεχνολογίας;
Το τουριστικό ρεπορτάζ πριν την τεχνολογία δεν ήταν εύκολο, αλλά είχε μια μαγεία ξεχωριστή. Μια συνεχή πρόκληση για μάθηση και περιπέτεια. Για να γράψεις το ρεπορτάζ έπρεπε να έχεις τη δική σου αντίληψη, να ταξιδέψεις, να δεις, να μάθεις. Μια αρχαιοελληνική παροιμία λέει : «Το αποδημείς ει αρίστη παιδεία». Σοφό. Πρέπει να ταξιδέψεις για να αποκτήσεις γνώσεις, εικόνες, εμπειρίες. Δεν έφταναν μερικά κείμενα να διαβάσεις και να ενημερωθείς. Η προσωπική επαφή είναι εκείνη που έκανε το ρεπορτάζ ενδιαφέρον. Θα έπρεπε να είσαι αυτόνομος, να έχεις τη δική σου φωτογραφική μηχανή για να αποτυπώνεις το υλικό που θα συνοδεύει τα κείμενά σου. Εκτός από τις υποκειμενικές απόψεις και βιώματα ενός ταξιδιού θα έπρεπε να αξιολογήσεις και τι ενδιαφέρει την πλειονότητα των αναγνωστών, ώστε να μπορούν μέσα από το κείμενο να επιλέξουν τι τους ενδιαφέρει σε έναν ταξιδιωτικό προορισμό. 
Ακόμα και με τις μετακινήσεις σας με τα αεροπλάνα είχαν μια αίγλη που δεν συναντάμε σήμερα. Μοιραστείτε μαζί μας μια εμπειρία σας.
Πραγματικά τα ταξίδια πριν μερικές δεκαετίες ήταν πολύ διαφορετικά από τα σημερινά. Όταν μάλιστα ήσουν προσκεκλημένος από τις διάφορες εταιρείες για να προβάλουν μια χώρα κι έναν τουριστικό προορισμό τότε ήσουν από τους ευνοούμενους ταξιδιώτες και ζούσες όλη την πολυτέλεια από τη στιγμή που πατούσες το πόδι σου στο αεροπλάνο. Αεροπορικές εταιρείες όπως η Singapore Αιrlines, Thai Airways, Swiss Air, British Airways, αργότερα η Emirates ξεχώριζαν για τα υπερατλαντικά τους ταξίδια, την περιποίηση της πρώτης θέσης, το φαγητό σε πανάκριβα σερβίτσια, τα δώρα που έδιναν στους ταξιδιώτες, η θέση κρεβάτι για πολύωρα ταξίδια κτλ. Ένα από τα ταξίδια που μου εντυπωσίασε τη δεκαετία του ΄90 ήταν με την Singapore Airline, ήμουν επίσημα προσκεκλημένη από την Εταιρεία για Σιγκαπούρη. Με υποδέχθηκε μια αεροσυνοδός ντυμένη με παραδοσιακή στολή και ορχιδέες στα μαλλιά, στη θέση μου ήταν ένα μπουκέτο με ορχιδέες, στην Κύπρο τότε δεν υπήρχαν αυτά τα εξωτικά λουλούδια, μια τσαντούλα με περίμενε με όλα τα απαραίτητα προσωπικά αντικείμενα και δώρα. Υπήρχε επιλογή φαγητού ψαρικά, είτε κρεατικά σε ποιότητα εστιατορίου με «αστέρι Μichelin», σε υπέροχα πορσελάνινα σερβίτσια. Η αεροσυνοδός ήταν συνέχεια κοντά μου με ρωτούσε τι ήθελα κτλ στο τέλος αναγκάστηκα να της πω ότι θα τη φώναζα αν τη χρειαζόμουν για να μπορέσω να κοιμηθώ .
Ποιο από τα ταξίδια που κάνατε σας έχει αποτυπωθεί στη μνήμη σας;
Πολύ δύσκολη ερώτηση γιατί κάθε ταξίδι είναι διαφορετικό κι έχει τη δική του μαγεία και ιδιαιτερότητα Δεν μπορείς να ξεχωρίσεις. Η ομορφιά της Ελλάδας και τα νησιά της, ο αρχαίος πολιτισμός και η κουζίνα της, το άπλετο φως και το γαλάζιο της θάλασσάς της; Η αρχαία Αίγυπτος το Λούξορ με τους τάφους των Φαραώ; Η Ευρώπη με την ιστορία της; Η Ασία με χώρες μοναδικές όπως η Ινδία, η Θαυλάνδη, η Ιαπωνία, η Μαλαισία, η Σιγκαπούρη κάθε μια ξεχωριστή. Η μακρινή Αυστραλία, οι χώρες του Αραβικού Κόλπου, σαφάρι στους αμμόλοφους, οι εναλλαγές της κάθε πολιτείας της Αμερικής, τι να πρωτοθυμηθώ. Υπήρξα ευλογημένη στη δημοσιογραφική μου καριέρα, είχα ευκαιρίες να ταξιδέψω σε όλες τις ηπείρους. Δεν υπάρχει σύγκριση η κάθε μια ξεχωριστή, το κάθε μέρος που επισκέφτηκα σημάδεψε τις αναμνήσεις μου.
Αλλά η χώρα που θα ήθελα να ξαναπάω και να ζήσω τη φύση της ήταν η Αφρική, μοναδική εμπειρία, Έζησα στη ζούγκλα στη Νότιο Αφρική κοντά στα άγρια θηρία- κι εκεί διαπιστώνεις πως το αγριότερο θηρίο είναι ο άνθρωπος- τα βράδια γύρω από φωτιές να ακούς αγγελικές φωνές σπιρίτσιουαλ, στο ρυθμό των τυμπάνων και κάπου στο βάθος να βρυχάται ένα λιοντάρι.
Πως σχολιάζετε τον οργασμό ανάπτυξης της ξενοδοχειακής βιομηχανίας την ώρα που ψάχνουμε τουρίστες με κιάλια;
Δεν θα έθετα ότι ψάχνουμε τουρίστες με κιάλια. Η Κύπρος από αρχαιοτάτων χρόνων υπήρξε τουριστικός προορισμός. Τώρα αν οι καταστάσεις άλλαξαν τα τελευταία δύο χρόνια με την επιδημία του Covid19 και το αβέβαιο μέλλον λόγω του πολέμου στην Ουκρανία, την παγκόσμια οικονομική κρίση που θα επηρεάσει τον τουρισμό, την αύξηση του πετρελαίου που θα έχει μεγάλο αντίκτυπο στις τιμές των αεροπορικών εισιτηρίων και γενικά στην τουριστική βιομηχανία, σίγουρα είναι ένα μεγάλο πρόβλημα και πλήγμα στον τουρισμό μας. Αλλά αυτό εύχομαι και όλοι προσδοκούμε ότι θα είναι μια προσωρινή περίοδος και σίγουρα θα έρθουν καλύτερες μέρες με ανάκαμψη του προϊόντος. Η Κύπρος είναι καθαρά τουριστικό νησί και η ανάπτυξη της ξενοδοχειακής βιομηχανίας είναι απαραίτητη ακόμη και σε περιόδους κάμψης. Επενδύουν για το μέλλον. Πέρυσι με την κρατική βοήθεια ενισχύθηκαν οι ξενοδοχειακές μονάδες και μεγάλος αριθμός κυπρίων απόλαυσε τις διακοπές του στο νησί. 
Για σας τι είναι η Κύπρος μέσα από την σκοπιά του τουριστικού ρεπόρτερ;
Για να πετύχουμε μια βιώσιμη τουριστική ανάπτυξη στο νησί μας είναι αναγκαίο να ακολουθήσουμε τις εξελίξεις και να προσαρμοστούμε στις νέες απαιτήσεις της αγοράς. Η μετάβαση σε ένα μοντέλο ευφυούς τουρισμού είναι αναγκαία κίνηση που θα πρέπει να πραγματοποιηθεί προς αυτή την κατεύθυνση. Αποτελεί απαραίτητα αλλαγή στον τρόπο λειτουργίας της τουριστικής μας βιομηχανίας για την προσφορά ενός διαφοροποιημένου και ανώτερης ποιότητας τουριστικού προϊόντος .
Δεν φτάνει μόνο ο ήλιος, η θάλασσα και η αρχαία ιστορία. Η Κύπρος λόγω της γεωγραφικής της θέσης και των κλιματολογικών της συνθηκών έχει τη δυνατότητα να εξυπηρετήσει ομάδες ειδικών ενδιαφερόντων. Να δοθεί περισσότερη έμφαση στην ανάπτυξη ειδικών μορφών τουρισμού όπως: Συνέδρια, πολιτιστικός τουρισμός αθλητικός, αγροτουρισμός, περιπατικός, εκκλησιαστικός, κρουαζιέρες.
Με τον τρόπο αυτό δημιουργούμε στον τόπο ανάπτυξη με ρυθμό αυξανόμενο η οποία θα διατηρηθεί σε βάθος χρόνου.
Ευτυχώς δουλέψαμε σε εποχές όπου η δημοσιογραφία δεν είχε αφεθεί στα χέρια εύρωστων επιχειρηματιών, οι οποίοι με την οικονομική υπεροχή τους συνέδραμαν και στη συνέχεια παραγκώνισαν, ανταγωνίστηκαν και στο τέλος αποδυνάμωσαν παραδοσιακούς εκδότες. Ευτυχώς δεν ζήσαμε την απαξίωσή από την κοινή γνώμη που σε αυτό σήμερα παίζει ο ρόλος ατόμων που δεν έχουν καμία σχέση με το επάγγελμα αυτό, αλλά δηλώνουν δημοσιογράφοι.
Κάποιοι δημοσιογράφοι σήμερα, εξαργύρωνουν τη διαδρομή τους μέσα, έξω και επί τα αυτά, σε κομματικούς σωλήνες ή δίπλα σε πανίσχυρους πολιτικούς και επιχειρηματίες, αναλαμβάνοντας υψηλόβαθμες θέσεις, χωρίς να κατέχουν τη σχετική κατάρτιση ή, έστω, την παραμικρή εμπειρία της δημοσιογραφίας
Και κάπως έτσι σήμερα εξακολουθούν υπάρχουν τα κριτήρια πρόσληψης δημοσιογράφων με κύριο λόγο, όσοι έχουν «μπάρμπα στην Κορώνη», οποιοδήποτε άλλο μέσο, γνωριμία, κομματικά διαπιστευτήρια και φυσικά αψεγάδιαστη εξωτερική εμφάνιση που «πουλάει».
Δεν είναι αυτός ο ρόλος της δημοσιογραφίας, ούτε του δημοσιογράφου. Αυτά δεν μας τα δίδαξε ο κύριος Κωστής Χατζηκωστής, ο αείμνηστος Πέτρος Ζαχαριάδης και η κυρία Τούλα Χατζηκωστή. Αυτά κράτησα και εξακολουθώ να φυλάω σαν θησαυρό με οποιοδήποτε κόστος και αν «πληρώνω» σήμερα με την επιλογή μου να μην εργαστώ ποτέ σε «μαγαζιά», και δημοσιογραφικές πιάτσες.
Μια δουλειά που απαιτεί αφοσίωση, μελέτη, ξενύχτι. Θα σε ειρωνευτούν, θα σε πληγώσουν, θα σε απορρίψουν πολλές φορέςκαι το έχω ζήσει. Δεν ξέρω αν έχω καταφέρει να γίνω δημοσιογράφος με τις δεξιότητες που απαιτούνται. Ζω όμως τη μαγεία της γνώσης και της αναζήτησης που δεν έχει ποτέ τέλος. Δύσκολη η καταξίωση σε αυτό το χώρο που έρχεται, συνήθως, μετά από χρόνια διαρκούς προσπάθειας και αυτοί οι άνθρωποι που είχα την τιμή να βρεθώ δίπλα τους θα αποτελούν πάντα ένα πρότυπο και ένα κίνητρο να γίνω δημοσιογράφος σαν αυτούς: Σαν την Περσεφόνη Ανδρέου, Αντώνη Άσσο, Φοίβο Νικολαΐδη…
Της Νικολέτας Χρήστου 
